Recenzowała: Sylwia Zazulak

Wieczna młodość – brzmi równie kusząco, co niewiarygodnie. Chociaż można pomyśleć, że brak zmarszczek i siwych włosów to istna sielanka, wcale tak nie jest. Permanentne piękno okazuje się drogie i ryzykowne, a uświadamia to czytelnikowi Oscar Wilde w swojej najbardziej znanej powieści, „Portrecie Doriana Graya”. Książka ta stanowi swoiste studium nad tym, co doskonałe, wspaniałe, zapierające dech w piersiach i, przede wszystkim, bardzo kosztowne. Pisarz poszukuje odpowiedzi na pytanie, ile warta jest ludzka dusza w stosunku do ciała oraz uświadamia czytelnikowi, iż każda tajemnica kiedyś wyjdzie na jaw, ponieważ niektórych rzeczy nie da się ukryć przed światem.

Głównym bohaterem jest tytułowy Dorian Gray, młodzieniec zakochany w ubogiej aktorce. Pewnego dnia, namówiony pochlebstwami przez znajomego bogacza, zgadza się pozować londyńskiemu malarzowi do portretu. Kiedy ogląda dzieło artysty, zachwycony swoją własną urodą, wypowiada pochopnie słowa, iż oddałby wszystko, nawet duszę, aby zachować wieczną młodość. I tak też się dzieje. Postać na obrazie starzeje się zamiast Doriana oraz wyraźnie ponosi wszelkie oznaki jego rozwiązłości i zdemoralizowanego życia. Niestety młodzieniec nie liczył się z tym, że z czasem ludzie zaczną zauważać, iż na jego twarzy nie widać żadnych zmian, pomimo upływu lat.

Nie bez powodu „Portret Doriana Graya” to perła światowej literatury i klasyka literatury brytyjskiej. To piękna powieść, napisana pięknym językiem, mówiąca o pięknie. Z drugiej strony opisuje grozę, demoralizację i desperację. Pomiędzy historiami z życia głównego bohatera, obfitującymi w niechlubne czyny i słowa, znajdują się dyskusje i monologi o tym, co doskonałe, piękne i wieczne – o sztuce, miłości oraz życiu. Oscar Wilde skontrastował niemoralną codzienność londyńskich bogaczy z czarem i urokiem przestrzeni, która ich otacza. Kolokwialnie ujmując, robili oni brzydkie rzeczy, ale bardzo ładnie. Postać głównego bohatera, świetnie wykreowana, ewoluuje wraz z ciągiem powieści. Kiedy zgadza się pozować do portretu, jest zaledwie nieśmiałym młodzieńcem, niezdającym sobie sprawy ze swej urody. Natomiast z biegiem wydarzeń (i lat, podczas których dalej pozostaje piękny) zaczyna lękać się tego, że ktoś odkryje jego mroczny sekret. Powoli popada w obłęd, zapada się coraz bardziej w zdemoralizowany świat oraz przestaje mieć wyrzuty sumienia. Poświęca swoją duszę w zamian za idealne ciało, chociaż sam nie jest tego do końca świadomy.

Dorian Gray to ofiara chciwości i podstępu, która staje się katem, aby sekret nie ujrzał światła dziennego. Jednakże ponownie przeistacza się w ofiarę, lecz swojego własnego sumienia, i stara się odkupić winy. Zadośćuczynienie okazuje się tragiczne, mroczne i trudne. „Portret Doriana Graya” to z jednej strony przestroga przed pragnieniem niemożliwego, a z drugiej szkoła pokory dla tych, którzy popełnili błędy. Cudownie napisana powieść zachwyca czytelnika historią, językiem, kreacją bohaterów oraz klimatem. XIX-wieczny Londyn łączy w sobie mrok i piękno, doskonałość i destrukcję oraz potęgę i małość. Oscar Wilde połączył wszystkie te kontrasty w jednej książce, aby uświadomić czytelników, jak kruchy jest ich los.

Korekta: Katarzyna Tatomir

Autor: Oscar Wilde

Tytuł: Portret Doriana Graya

Tytuł oryginalny: The Picture of Dorian Gray

Tłumaczenie: Jerzy Łoziński

Wydawnictwo: Zysk i S-ka

Data premiery: 6 lipca 2015

ISBN: 9788377854648